tag:blogger.com,1999:blog-7943142632912865512024-03-08T13:51:10.045-05:00Sujay KulkarniUnknownnoreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-23670540579523252892007-02-27T11:31:00.001-05:002007-02-27T11:31:32.535-05:00सुकलेली फुलंओठांवर आलेले शब्द तसेच सांडून जातात....<br />मी बोलतच नाही<br />डोळ्यांत दाटलेले भाव तसेच विरून जातात....<br />तिला कळतच नाही<br /><br />तिच्याकडे पाहिलं की पाहतच राहतो...<br />स्तब्ध होऊन<br />तिच्याकड नाही पाहिलं की तीच निघून जाते...<br />क्षुब्ध होऊन<br /><br />चंद्र तारे तोडून तिला आणून द्यायचं मनात येतं<br />पण हे शक्य नाही हेही लगेच ध्यानात येत<br /><br />मग मी माझी इच्छा फुलावरच भागवतो<br />बुकेही नाहीच परवडत हाही हिशेब आठवतो<br /><br />पण फुल तिला द्यायची हिम्मतच होत नाही<br />बोलणच काय, तेव्हा तिच्या बाजुलाही फिरकत नाही<br /><br />मग एखाद्या जाड पुस्तकात फुल तसच सुकत जातं<br />सगळी तयारी सगळी हिम्मत नेहमी असंच फुकट जातं<br /><br />काही केल्या तिच्या मनाचा थांगपत्ता लागत नाही<br />माझं मन तिच्याशिवाय काहिसुद्धा मागत नाही<br /><br />ती नाही म्हणेल याची भीती वाटते<br />ती नाही म्हणेल याची भीती वाटते<br />पण तरीही आज ठरवलंय तिला सांगायचं<br />तिच्यसाठी असलेलं आयुष्य तिच्याच स्वाधीन करायचं<br /><br />कुणास ठाऊक?<br />तिच्याही एखाद्या पुस्तकात<br /><br />माझ्यासाठीची सुकलेली फुलं असतील!Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-82403016695328915102007-02-27T11:29:00.002-05:002007-02-27T11:30:02.477-05:00नाते तुझे हळुवार जपायचे,नाते तुझे हळुवार जपायचे,<br />आठवण आली की अलगद उमलायचे,<br />नको करूस अट्टाहास, सांग कधी भेटायचे,<br />दरवेळी मात्र मीच वीचारायचे, तु फक्त हो म्हणायचे,<br />सागं आठवण आली की काय करायचे,?<br /><br />मन मात्र तुझ्याभोवती घुटमळायाचे,<br />या वेडयामनाला कोन समजावयाचे,?<br />सागं आठवण आली की काय करायचे,?<br />तुझ्या जवळ बसले असता मनं कधी गप्पा मारायचे.<br />मनातले हे बोल सांग कधी कळायचे?<br />सागं आठवण आली की काय करायचे,<br /><br />नाही भेटले की डोळे अलगद ओले करायचे,<br />सैर वैर झालेल्या मनाला गप्प मात्र मीच करायचे,<br />येऊन घेशील मिठीत असे मीच म्हणायचे,<br />सागं आठवण आली की काय करायचे,?<br /><br />फोन मात्र मीच करायचं,<br />H.....R... U मत्र तू बोलायचे,<br />तु दिसला की डोळे भरुण पहायचे,<br />ऊघडले डोळे की ते मत्र स्वपनच ठरायचे,<br />सागं आठवण आली की काय करायचे,?Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-66760278784516392412007-02-27T11:29:00.001-05:002007-02-27T11:29:42.175-05:00विसरत चाललोय सारेविसरत चाललोय सारे<br />धुसर ज़ाल्यात आठवणी!<br /><br />विसरत चललोय तुज़ा चेहरा,<br />तुज़े हसणे,तुज़े बोलणे,<br />आणि मनात घर केलेली<br />तुज़्या गालावरची अवखळ खळी!<br /><br />विसरत चाललोय् तो पहिला पाउस<br />ओलेती तु,<br />आणि माज़्या डोळ्यातले भाव् पाहुन<br />तुला फुटलेले हसू!<br /><br />विसरत चललोय तुज़े कळेभोर डोळे,<br />त्यातील अल्लड भाव<br />आणि ते पाहुन<br />भरकटलेली माज़्या मनाची नाव!<br /><br /><br /><br />विसरत चललोय ते वाळुचे बन्गले,<br />सहजीवनाची गोण्डस स्वप्ने,<br />आणि माज़्या स्वप्नान्चे<br />उध्वस्त इमले!<br /><br />विसरत चाललोय माज़्या हातातून सुटलेला तुज़ा हात,<br />माज़े पणावलेले डोळे,<br />आणि रडू आवरत<br />हसत अलविदा म्हणण्याचा<br />तुज़ा वेडा अट्टहास!Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-67902903269497953332007-02-27T11:28:00.003-05:002007-02-27T11:28:53.961-05:00सभोवतालच्या ओळखीच्या चेहऱ्यात अनोळखीही असतात काहीसभोवतालच्या ओळखीच्या चेहऱ्यात अनोळखीही असतात काही<br /><br />डोळे जरी फ़सले तरी मन कधीच फ़सत नाही....<br /><br />आपणच पटववून देत असतो अनोळखीतील ओळख मनाला,<br /><br />दिवस उलटले की आपण, पून्हा एकदा ओळखतो स्वत:ला....<br /><br />अगदी जवळचे चेहरेही कधी कधी ओळख हरवून बसतात,<br /><br />काही गोष्टी मात्र चेहरे नसूनही खुप ओळखीच्या वाटतात....<br /><br />धडधडत्या ह्र्दयाला कूठे असतो असा स्वत:चा चेहरा,<br /><br />पण त्यातील प्रत्येक ठोका असतोच ना आपला...?<br /><br />कागदावरचे शब्दही हा नियम मोडत नाहीत,<br /><br />कधी मी त्यांना तर कधी ते मला ओळखत नाहीतUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-54147205800710222612007-02-27T11:28:00.001-05:002007-02-27T11:28:27.633-05:00मन ही दुमडता यायला हवंमन ही दुमडता यायला हवं;<br />जसं लहानपणी वहीचं पान दुमडायचा॓<br />अगदी तसंच!<br />ज॓ण॓ करुन कुणात गुंतल॓ल॓ मन<br />मग सहज वळवता य॓ईल,<br />ज्याला जसं पाहीज॓ तसं;<br />अगदी सहज..<br />कुणाला ही न दुखवता<br />कुठलं ही अवघड वळण न घ॓ता! <br /><br /><br />आठवण तुझी आली की<br />रात्र सुदधा थांबुन रहात॓<br />नकळतच मग य॓ऊन पहाट<br />दारात तात्क्ळत उभी रहात॓....Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-21283951807271049622007-02-21T07:45:00.001-05:002007-02-21T07:45:59.922-05:00पावसाच्या गोष्टी - ॥१॥फेटा सारखा करून, खांद्यावर उपरणं टाकत नाम्या खाटेवरून उठला. "जनेS, येतो गं," असं म्हणत बाहेर जायला निघाला. नाम्याची हाक ऐकताच जनी दारी आली. "आवं," डोक्यावरचा पदर सावरत तिने नाम्याला हाक मारली. नाम्याने नुसतीच मान वळवली आणि तिच्याकडे प्रश्नार्थक नजर रोखली. "लवकर येताय न्हवं....बस्ता बांधाया तालुक्याला जायचयं......लक्षात हाय न्हवं...," जमिनीकडे बघत, हलक्या आवाजात तिने नाम्याला लवकर परतायची आठवण करून दिली. "व्हय व्हय, हाय लक्षात," नाम्या जरा गुरकतच म्हणाला आणि चालू लागला. जनी घरात गेली आणि कामाला लागली, पण त्यात तिचे लक्ष लागेना. नाम्याच्या काळजीने तिचा चेहेरा उतरला...<br /><br />नाम्याचं डोकं आजकाल ठिकाणावरच नसायचं. तीन वर्ष सतत दुष्काळ आणि गेल्या वर्षीच्या अतिवृष्टीमुळे शेतात पीक असं काही झालच नव्हतं. शेतीकरता घेतलेलं कर्ज वाढतच चाललं होतं. पावसाच्या-पीकाच्या-कर्जाच्या काळजीने नाम्याला पार पोखरून काढले होते. त्यात यंदा चंपीचं लगीन करायचं होतं. ह्या वर्षीही पावसाने हजेरी लावली नव्हती. त्यामुळे नाम्या अधिकच हताश झाला होता.<br /><br />"ए बाय....बाहेर अंधारून आलय....ये बघ." चंपीच्या आवाजाने जनीची तंद्री भंग पावली. भानावर येत ती "आले, आलेS," म्हणत उठली. परसदारी चंपी हसत काळ्या ढगांकडे बघत होती. जनी बाहेर येऊन आकाशाकडे बघत, हात जोडून काहीतरी पुटपुटली....मग एक सुस्कारा सोडत स्वतःशीच हसली. "बाय, चल बा कडं शेतावर जाऊ," चंपी उत्साहाने म्हणाली. "चल काहीतरीच," असं म्हणत जनीनं तिला उडवून लावलं. पण चंपीनं लकडाच लावला तेव्हा जनी तयार झाली.<br /><br />पावसाच्या आत शेतावर पोचता यावं म्हणून दोघी लगबगीनं निघाल्या. सुसाट्याचा वारा सुटला होता; छोटी धुळीची वादळं उठवत होता. आकाशात मोठ्ठाल्ले काळे ढग दाटले होते आणि मधूनच गडगडण्याचा आवाज येत होता. जनी-चंपी शेतात पोचल्यातोच टप्पोरे थेंब पडू लागले. बघता-बघता पावसाचा जोर वाढला. जनी-चंपी खिदळत पळायला लागल्या. पावसाचा जोर आणखी वाढला. मुसंडी मारून पळत त्या जवळच्या आंब्याच्या झाडाच्या आडोशाला पोचल्या. चंपीने चेहेरा पुसायला तोंड वर केले, पण समोरचे दृश्य पाहून ती हबकली. "बाSय" एवढेच ती कशीबशी किंचाळली.<br /><br />फासावर लोंबकळणाऱ्या नाम्याचा निर्जीव देह पाहून जनी तिथल्या-तिथेच थिजली. तिच्या थिजलेल्या नजरेतून एक नवीन पाऊस सुरु झाला होता आणि तुटलेल्या काळजात एक नवीन वादळ...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-3242861075375809542007-02-21T07:43:00.000-05:002007-02-21T07:44:05.666-05:00मी आभारी आहे तुझा..........मी आभारी आहे तुझा<br />माझ्या जीवनात येण्याबद्दल <br />आणि येउन पुन्हा<br />एकट्याला सोडून गेल्याबद्दल<br /><br />मी आभारी आहे तुझा<br />मला स्वप्नं दाखवल्याबद्दल<br />स्वप्नातुन परत<br />वास्तवात आणल्याबद्दल<br /><br />मी आभारी आहे तुझा<br />दोन पाउलं बरोबर चालल्याबद्दल<br />आणि पुढचा प्रवास<br />अर्धात सोडून गेल्याबद्दल<br /><br />मी आभारी आहे तुझा<br />जीवनाच्या होडीला दिशा दिल्याबद्दल<br />जाता जाता याच होडीला<br />वादळात सोडून गेल्याबद्दल<br /><br />बरं झालं तु माझ्याशीच अशी वागलीस<br />दुस-या कुणीही नसती<br />इतकी दु:खं पचवली<br />मी आभारी आहे तुझा<br />याही गोष्टीसाठी........Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-19168668525466145812007-02-21T07:41:00.000-05:002007-02-21T07:42:43.035-05:00अंधार आणि मी...........एकदा मी अंधाराला म्हणालो<br /><br />तु असा कसा<br />आणि तुझे अस्तित्व काय<br />तु सर्वाचा नावडता<br />मग तु असण्याचं कारणच काय<br /><br /><br />यावर अंधार उत्तरला,<br /><br />मीच आहे आंधळ्याची काठी<br />मीच आहे आंधळ्याचे जग<br />मीच आहे रात्रीची सोबत<br />मीच आहे काजव्यांची रग<br /><br /><br />हो मीच तो,<br /><br />जो प्रकाशाने साथसोडल्यावर धावुन येतो<br />जो दिवसासुध्दा सावलीरुपाने<br />तुझ्याबरोबर असतो<br /><br /><br />मीच आहे जो<br />वर्षानुवर्षे जुनाट मंदीरात<br />देवमुर्तीला साथ देतो<br /><br /><br />मीच आहे जो<br />तुम्हाला उजेडाचे<br />महत्त्व पटवुन देतो<br /><br /> <br />असा आहे मी<br /><br />नसुन असणारा<br />आणि असुन न दिसणारा..........Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-25224051509984509562007-02-21T07:39:00.000-05:002007-02-21T07:40:34.135-05:00आठवतंय का तुला............आठवतंय का तुला,<br />तु मला पहिल्यांदा<br />दिसली होतीस<br />मग मला ही दुनिया<br />खुपच छान भासली होती<br /><br />आठवतंय ना तुला,<br />तु माझ्याशी<br />पहिल्यांदा बोलली होतीस<br />त्या चार सेकंदात मी<br />पुर्ण लाईफ जगली होती<br /><br />आठवतंय एकदा,<br />दुर मैत्रिणींमधुन तु<br />मला ‘हाय’ केलं होतस<br />माझं मलाच जाम<br />कौतुक वाटलं होतं<br /><br />खुप आठवतात मला<br />ते सोनेरी क्षण<br />रुपेरी स्वप्नांमध्ये<br />बागडणारे माझे मन<br /><br /><br />तु सर्व आठवतेस की नाही<br />हे मला माहित नाही<br />पण मी सगळं रोज आठवतोय<br />पाय वळत नाहीत तरीही<br />विरहाच्या रस्तावरुन रोज त्यांना चालवतोय.....Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-6737965446256973652007-02-21T07:38:00.000-05:002007-02-21T07:39:25.895-05:00आता सगळीच गणितं चुकली आहेत......आता जीवनाची चक्रे थांबली आहेत,<br />आयुष्याचा प्रवासच जणू थबकला आहे<br />माहीत आहे की तु येणार नाहीस,<br />तरीसुध्दा वेडे मन हे तुझ्याच वाटेला डोळे लाऊन बसले आहे<br /><br />पहाटेचा उत्साह आता राहीला नाही,<br />संध्याकाळ म्हणावी तशी रम्य होत नाही<br />सगळं कसं चुकल्या चुकल्यासारखं वाटतयं<br />कळत असुनही मन पुन्हा पुन्हा तिकडेच धावतयं<br /><br />सकाळची गुलाबी थंडी, संध्याकाळची सोनेरी किरणे,<br />पक्षांची किलबिल आणि पावसातला गारवा<br />सगळं काही कुठेतरी हरवलं आहे,<br />निर्सगही जणु माझ्याबरोबर तिलाच शोधत आहे<br /><br />माझे कुठं चुकले आता काहीच कळत नाही,<br />अनुत्तरीत प्रश्नाची उत्तरं शोधुनही सापडत नाहीत<br />म्हणुन पुन्हा नव्याने सगळी गणितं तपासत आहे ,<br />पण छे आता सगळीच गणितं चुकली आहेत.....Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-16319435156671983802007-02-21T07:37:00.000-05:002007-02-21T07:38:13.962-05:00तुझ्याचसाठी आजही माझी लेखणी झिजत आहे.......कविता लिहायला बसलो की हातच पुढे सरकत नाही<br />डोळ्यातले अश्रू पाहुन लेखणीतुन शाईसुध्दा सांडत नाही<br /><br />किती माझ्या भावना सांगु, किती आता विचार मांडू<br />तुझ्या आठवणींच्या पावसात पुन्हा पुन्हा किती भिजू<br /><br />येते येते म्हणत तु नेहमीच अशी निघून जातेस<br />स्वप्नातुन जागा करुन पुन्हा मला एकटा पाडतेस<br /><br />आता पुरता थकलो आहे तुझी वाट पाहून<br />तरीसुध्दा तुझ्याच वाटेवर बसलोय डोळे लाऊन<br /><br />माझं काय विचारतेस आता माझी कविताही थकली आहे<br />फक्त तुझ्याचसाठी आजही माझी लेखणी झिजत आहे.......Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-31635984095973873412007-02-21T07:36:00.001-05:002007-02-21T07:36:32.364-05:00पावसाचा खेळदरवर्षी पाऊस येतो तसा या वर्षीही आला<br />माझ्या मनातले गुपीत मलाच सांगुन गेला<br /><br />त्या गार वा-यासारखं मन सैरावैरा पळतं<br />पावसाच्या प्रत्येक थेंबात तुलाच शोधत राहतं<br /><br />मग पावसाच्या सरींवर सरी कोसळत राहतात<br />आठवणींचा चित्रपट डोळ्यांसमोर उलघडत नेतात<br /><br />अखेर सर्व शांत होतं पाऊसही निघून जातो<br />माझ्या भावनांचा डाव अर्ध्यावरतीच मोडून जातोUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-46950352081568855522007-02-21T07:35:00.001-05:002007-02-21T07:35:51.848-05:00श्रावण........श्रावण........ रिमझीम धारांचा, कोसळणा-या सरींचा<br />श्रावण........ थंड वा-याचा, डोंगरावरच्या ढगांचा<br />श्रावण........ लोभस इंद्रधनुष्याचा, ऊन पावसाच्या लपंडावाचा<br />श्रावण........ नव्या हिरवाईचा, झुळूझुळू वाहणा-या ओढयांचा<br />श्रावण........ नाचणा-या मोरांचा, पानांमधुन लाजणा-या फुलांचा<br />श्रावण........ उत्स्फुर्त गीतांमधला, निर्सगाच्या उत्सवाचा<br />श्रावण........ माझ्या मनातला, तिच्या गोड आठवणींचा...........................Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-794314263291286551.post-48764021725426765622007-02-21T07:33:00.000-05:002007-02-21T07:34:25.938-05:00कारण तेव्हा तु माझ्या आयुष्यात आली नव्हतीस...............तेव्हाही होताच की हा गार पावसाळा<br />रिमझिमणा-या सरींचा कोसळणा-या धबधब्यांचा<br />पण त्याच्यांतली नि:शब्दता कधी जाणवलीच नव्हती<br />कारण तेव्हा तु माझ्या आयुष्यात आली नव्हतीस...............<br /><br />तेव्हाही होतच होती रोज संध्याकाळ<br />रूपेरी किरणांचा असा तो काळ<br />पण ती कातरवेळ कधी अनुभवलीच नव्हती<br />कारण तेव्हा तु माझ्या आयुष्यात आली नव्हतीस...............<br /><br />तेव्हाही स्वप्नांच्या देशा जायचे मन<br />मग मी जगायचो तिथला प्रत्येक क्षण<br />परतल्यावर कधीच कोणाची आठवण झाली नव्हती<br />कारण तेव्हा तु माझ्या आयुष्यात आली नव्हतीस...............<br /><br /><br />तेव्हाही जीवनाच्या वाटेवर चालतच होतो<br />कधी सुखात तर कधी दु:खात<br />पण कधी सोबतीची गरज वाटलीच नव्हती<br />कारण तेव्हा तु माझ्या आयुष्यात आली नव्हतीस...............Unknownnoreply@blogger.com0